• Małżonek pozostający w separacji nie może zawrzeć kolejnego związku małżeńskiego, tak jak ma to miejsce po rozwodzie. Separację można znieść i niejako przywrócić „stare” małżeństwo.
• Po rozwodzie można wrócić do swojego poprzedniego nazwiska, a po orzeczeniu separacji nie.
• Separację jest łatwiej uzyskać w sadzie, ponieważ nie trzeba udowadniać, że rozkład pożycia małżeńskiego jest trwały (czyli nie ma nadziei, że małżonkowie się pogodzą). Natomiast należy wykazać, że rozkład pożycia jest zupełny. Ponadto separacji może żądać również małżonek wyłącznie winny rozkładowi pożycia, co przy rozwodzie jest w zasadzie zakazane.
• Okres płacenia drugiemu małżonkowi alimentów po rozwodzie jest w pewnych przypadkach ograniczony do 5 lat. (można żądać sądownie przedłużenia tego okresu). Natomiast przy separacji nie ma takiego ograniczenia.
• Po separacji małżonkowie zawsze są zobowiązani do wzajemnej pomocy, jeżeli wymagają tego względy słuszności.

Skutki separacji

• Rozdzielność majątkowa. Powstaje rozdzielność majątkowa pomiędzy małżonkami.
  Od momentu orzeczenia separacji każdy z małżonków zarabia tylko na swój majątek osobisty. Majątek wspólny małżonków z okresu sprzed separacji może ulec podziałowi
  w drodze umownej lub sądowej. Z chwilą zaś zniesienia separacji ponownie powstaje między małżonkami ustrój wspólności ustawowej, chyba że małżonkowie złożą zgodny wniosek, w którym wniosą o utrzymaniu między nimi rozdzielności majątkowej).
• Ustanie wzajemnego obowiązku wierności.
• Wyłączenie dziedziczenia. Małżonkowie nie dziedziczą po sobie, tracą również prawo do zachowku. W razie śmierci jednego z małżonków pozostających w separacji, drugi małżonek nie będzie wchodził w krąg spadkobierców ustawowych dziedziczących po zmarłym.
• Obowiązek pomocy. Po separacji małżonkowie zawsze obowiązani są do wzajemnej pomocy, jeżeli wymagają tego względy słuszności.
• Małżonek jest obowiązany do dostarczania środków utrzymania na żądanie znajdującego się w niedostatku drugiego małżonka (o ile ten nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia),
• Małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia może być obciążony obowiązkiem świadczeń alimentacyjnych, chociażby małżonek niewinny nie znajdował się
  w niedostatku, ale jego sytuacja materialna uległa wskutek separacji istotnemu pogorszeniu.
• Alimenty na dzieci. Sąd orzeka, w jakim stopniu każdy z małżonków obowiązany jest do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. W praktyce oznacza to, że na jednego z małżonków nałożony jest obowiązek płacenia alimentów do małżonka,
  z którym mieszkają dzieci.
• Władza rodzicielska. Sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków. Może przykładowo powierzyć wykonywanie władzy jednemu z rodziców ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Sąd również uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem po orzeczeniu separacji, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka.
• Kontakty z dzieckiem. Sąd ustala z kim dziecko ma mieszkać w okresie separacji oraz
  w braku porozumienia między rodzicami sąd ustala kontakty z dzieckiem drugiego
  z rodziców. Za zgodą obojga rodziców sąd może ustanowić opiekę naprzemienną
  lub w ogóle nie orzekać o kontaktach.
• Wspólne mieszkanie małżonków. Jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie, sąd
  w wyroku orzekającym separacje orzeka o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania małżonków w separacji.

• Pozostawić władzę rodzicielską oboju rodzicom, na ich zgodny wniosek, jeżeli przedstawili porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej
  i utrzymywania kontaktów z dzieckiem po rozwodzie i będą współdziałać
  w sprawach dziecka.
• Powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka.
• Ograniczyć władzę rodzicielską np. sąd może zobowiązać rodziców oraz małoletniego do określonego postepowania z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wykonania wydanych zarządzeń, określić, jakie czynności nie mogą być przez rodziców dokonywane bez zezwolenia sądu, albo poddać rodziców innym ograniczeniom, jakim podlega opiekun, poddać wykonywanie władzy rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora sądowego, zarządzić umieszczenie małoletniego
  w rodzinie zastępczej.
• Zawiesić wykonywanie władzy rodzicielskiej w razie przemijającej przeszkody
  w wykonywaniu władzy rodzicielskiej.
• Pozbawić władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców np. w przypadku
  gdy rodzice w sposób rażący zaniedbują swoje obowiązki wobec dziecka.

Kancelaria adwokacka adwokata Radosława Grzyba w sprawach o ubezwłasnowolnienie reprezentuje zarówno osoby składające wniosek, jak i osobę stanowiącą podmiot postępowania.

Prowadzimy sprawy o ubezwłasnowolnienie z najwyższym poszanowaniem godności osoby, której ubezwłasnowolnienie dotyczy. Zawsze mamy na względzie, że główną przesłanką do ustanowienia ubezwłasnowolnienia jest ochrona osoby ubezwłasnowolnionej. Pomoc kancelarii zapewnia m.in. doradztwo prawne w zakresie zasadności złożenia wniosku w sprawie ubezwłasnowolnienia całkowitego lub częściowego, możliwości jego pozytywnego rozpatrzenia, a także kompleksową pomoc w postępowaniu sądowym.

Świadczymy także usługi prawne na rzecz osób będących podmiotem we wnioskach o ubezwłasnowolnienie. W tym przypadku zapewniamy kompleksową pomoc mającą na celu uniknięcie ograniczenia zdolności do wykonywania czynności prawnej.

Ubezwłasnowolnienie to ograniczenie lub pozbawienie osoby fizycznej prawa do czynności prawnych czyli do decydowania o swoich sprawach. Osoba całkowicie ubezwłasnowolniona nie może podpisywać umów, wstąpić w związek małżeński, decydować o sprawach związanych z leczeniem, sporządzić testamentu, przekazać darowizny. Jest uprawniona jedynie do podejmowania decyzji związanych z drobnymi, codziennymi czynnościami, jak np. zakup biletu w komunikacji miejskiej, drobne zakupy żywnościowe oraz niektóre usługi, np. fryzjerskie. W praktyce częstymi podstawami wniosków o ubezwłasnowolnienie całkowite jest wystąpienie zaawansowanej demencji, choroby Alzhaimera lub zespół apaliczny (śpiączka/stan wegetatywny).

Osoba częściowo ubezwłasnowolniona do podjęcia każdej czynności prawnej przez ubezwłasnowolnionego potrzebuje zgody jego przedstawiciela ustawowego.

Wnioski o ubezwłasnowolnienie, zarówno całkowite, jak i częściowe, związane są zwykle z chorobą psychiczną, niedorozwojem umysłowym lub innym rodzajem zaburzeń, a także silnym uzależnieniem: od alkoholu, czy narkotyków i autodestrukcyjnym zachowaniem.

Istnieją ograniczenia co do tego, kto może zgłosić wniosek o ubezwłasnowolnienie do sądu. Zezwala się na to jedynie osobom najbliższym (małżonkom i krewnym
w linii prostej, rodzicom, dzieciom, dziadkom, wnukom, a także rodzeństwu. Taki wniosek może skierować do sądu również prokurator, zazwyczaj w związku z toczącym się równolegle innym postępowaniem. Na rzecz osoby ubezwłasnowolnionej ustala się opiekuna, którym najczęściej jest małżonek bądź któryś z rodziców.

Postanowienie Sądu w przedmiocie ubezwłasnowolnienia ma charakter bezterminowy. Jeżeli jednak ustaną przyczyny, dla których orzeczono o ubezwłasnowolnienie Sąd je uchyli. Sąd może również zmienić ubezwłasnowolnienie całkowite na częściowe, jeżeli nastąpi poprawa stanu psychicznego osoby, której sprawa dotyczy lecz
w dalszym ciągu wymagana jest pomoc w prowadzeniu jej spraw. Sam ubezwłasnowolniony całkowicie posiada legitymację
do wystąpienia z wnioskiem do Sądu o uchylenie ubezwłasnowolnienia.